Nezir Myrta - Buzëqeshjet E Lirisë

DREDHA E ERËS 



Dredha e erës në rrugë bën pluhnajë 

- mbyllni sytë për një çast sa të kalojë 
ajo bartë kujtime të diegura e insekte të cofta fjalesh 

ndodhë ndonjë infektim eventual 
kujdestari i rrugës - nën parmakë të pluhrosur shikon 
me bisht të syrit zilia të qet n'punë të trollit 

dredha e erës në rrugë mbledhë pluhurin e mendimeve 
të shprishura gjethet e fjalëve të verdha pa zanore 
çfarë nuk banë e dredhnja 
mbyllni hundët për një çast sa të kalojë 
- dredha e erës 
ndodhë pezmatim i kordhave zanore të pshëretimave 

në rrugë ndihet kollitje ironike! 


Fror, 20. 2005.[i]

AGU NË PRISHTINË




Po agon rrezja fjalës së re -

posa filluan të zbardhen psheretimat n'qiell
qetësinëë e natës ende thejnë klithmat e do qenve e krrokamat e do korbave -

retë e kuqrremta të djerësve të ëndrrave zbardhen

tymtaret elektrike ende qesin tym ligniti në terr
tëndave të familjeve të dëshmorëve iu fishkëllon dimri
e pipat e hijeve uniforme të pallateve të shumë horrave
iu ushton broçkulla pop-rroku
e,
nëpër rrugë ndihen cicërima zogjësh e cingërima
të çelsave të dyqaneve e punëtorët ende flejnë

po lind dielli mbi Prishtinë

Dimër e dritaret e hapura
kohës iu ka nxe gjaku n'dej lumejsh nëndetorë
do të nxehet deti i lotëve e toka e varreve

Flakë Janari patëm derisot po trishtimet ende rrinë
të fshehura te Graça e te Vendi i Plumbtë

Cilës pjesë të Prishtinës i bie rrezja e agut e para

Kodres së Trimave të Zahir Pajazitit Edmond Hoxhës
e Adem Zejnullahut e deri në grillat thikore të Afrim Zhitisë

Kodra e Tre Trimave Rrezja e fjalës së re

Po agon mbi Prishtinëë!


Janar, 17. 2005.

Nezir Myrta / SHQIPTARI I RI


- Poetëve të rinj



Po lindet shqiptari i ri
tok -
me Nëntorin E Tretë -
aty ku kishte lisa të mëdhënj stuhishë illirian antik
me rrënjet e lashta trungu egjean jonian e adriatik
e trekontinental -
linden vishkuj të rinj shqip thikpërpjetë fjalës së bukur
nëpër shkronja të reja
bulëzojnë bulevarde të fjalës artistike
vishkuj të rinj patjetër u ngjajmë lisave të lashtë qiellor
se rrënjet e tyre i kemi në shpirtin flakada
fjalës së re ndritë feneri i kohës sonë
e kushtrimi zgjon lindjet e reja illire
vesa ushtare e plumt agimeve yllëzon mbi gjethe tingujsh të rinj
sofra plot bujari shqiptare - bukë kosove pjekur rrezesh
me sy tejbjeshkëve symësy me kohën symize
eva harroi mollën në degën e fjalës së atit
vrapon kopshtit edean plot tinguj mbushur frymë
gas e lot me një tufë bulëzash fjale në dorë
biligoa i pëshpëritë vllait skendërbean
mos të ndodhi kurr më tradhtia mes shpatash
gatitë tinguj të rinj dashurie zjarri me fletëza trëndafilësh
gota tingujsh plot nektar shpirti
anila pishë e kallur ndez pishtar mbi varre dëshmorësh të rinj
plot vrushkuj të zgjuar dashurie
veneta m'i kujton venetët e lashtë me shtiza trojane
e deradiane që sylot shpojnë mallin e Të Bukures Moree
shqiponja e re flatron lartësive të tingujve dardhan
duke i thyer lartësitë në rithme të rinj shkronjash
shqiptari i ri po lindet
në Nëntorin e Madh

Nëntori i Tretë po vie!

( 11.11.08 )[b][i]

[b]

Kodi:

Nezir Myrta / AMANETI I KOHËS SONË
- Në Ditën e Flamurit!


Ismail Qemal Vlora -
Mjekrrën bardh si bora!
Kah Kosova o Isa Ora
Në Dy Krahsh qëndron!



Me ziosha zjarr ka Shkodra
Kah Shkupi sytë në kodra -
E deri n'Epir kafshon kobra!
Shqipja me Dy Gojë gjëmon!



Theranda jep Kushtrim Zjarr!
Abdyl Frashëri i flet në varr!
Koka e Alit tha: Epirin e marr!
E te Topliku, Narona e Tivari!



Nga Shpata Madhe Padrejtësi,
Mbeti veç - Një Copë Shqipëri!
Ende mbet i ngrimë emri - Illiri!
Kudo në tradhtina ra shqiptari!



Boll morëm mësim Skendërbeu,
Kokën tmerrit - shpatë ia preu!
N'pranga ma s'durohet Atdheu!
Do të na Ndihmoj - Perëndia!



Nuk vdiset gjithmonë të shkretë!
Nëpër Tokë, për Air e nëpër Det!
Amaneti i T'Parëve do të na vret!
Po s'u bë shpejt Një - Shqipëria!



O Ismail Qemal Vlora!
Mjekrrën bardh si bora!
Kah Kosova o Isa Ora!
Në Dy Krahsh qëndron!


Aargau, 28 Nandor, 1993.

[b]

[i]

Nezir Myrta / EDHE KËTË NATË






...edhe këtë natë
e hëngërt ujku i bardhë i malit me borë,
se po e diegim të gjallë terrin le të ndeshet flakë
me dritën e agut të sotëm...edhe pa fustanella skordiste.
Vallja është e hapur dhe ti
me shaminë tënde në dorë
prij o perëndesha ime, se të ka hije se je vet Afrodita.
Afroje diten sa të duash se ajo vie vetiu, e ti rri
afër diellit sa të duash e plasma zemrën,
mbase nuk mund të të arrij në qiell...
Le të kallet kjo natë flakë e të zhduket terri përjetësisht
të ftova në valle dhe ta japi flamurin e prijses,
se e kam për nder -
ta kemë Afroditen e zbritur në Tokë në këtë ag të bardhë!
Ti veç ndaju pakëz vëllait tim të gjithmonshëm
- diellit, le të na shohi tok në valle diellore;
se kjo ditëafër do të mbetet Hyjnore!
U kalltë flakë kjo natë -
flakë shkreptëtima shqiponjash!

Raftë ujku kësajde!

Nezir Myrta / KOHA NE ZGRIPC



Nuk është jetë
as i thonë kohë
ku nuk i thohet bukës - bukë
ku nuk i thohet ujit - ujë

të huajt s'kanë ujë n'sy

shoh botën në fundpusi
shoh pusin përkrye bote

kohë në zripc

grimcon miu kangaru
telat e lyres së motshme illire

pip në këmbë -
çohet varri
shtat i gjallë

drithmat e kohës
rrënqethjet thupër
dridhin buzët e moteve
si thupra n'ujë
po -
kurrë nuk jemi me krye ulur

kujtimi kotet si kalë plak
ngarkuar gur brëngash të huaja
potkoni i mbeti gurrë në shkëmb

gurra e fatit në zhleb

ulurima ujqish në simfoni
ndjellin kob për klysht e vet
klyshi klyshin e lëpinë n'prag

tmerrohen -
kur shqipet bashkohen

vakt o vakt o Kolë Delia
derisa të çohet nga kllapia
Oso Kuka me flakë n'gojë

dridhet si thupra n'ujë
- koha në zgripc.

Nezir Myrta / MBI ATLANTIS





Atlantida -
gjithkush e din se -
nuk mund të shkelet mbi ty
e askush nuk e din se -
ndoshta mund të shkelet mbi ty

Atlantida ime
Dashuria ime ujore

as në tokë as në qiell
nuk shkelet dot me këmbë
Atlantida ime ujore

Tokë e mashtruar nga Uji
Tokë e larguar nga Ajri

Etje të pashuar paske pasë
Vashë e mashtruar të Kroni i Shpatit të Shënjtë
dikund në Dushkajë
e,
me burrele të thatë
ende ecën nën ujë
ujoreve të paskajshme tokësore
Ende je në ujë
në pus të pafund të botës
keshe iu është dhënë fund marrive të moçme
e Ti ende nuk e gjete Shtëpinë e Lashtë
me dy-tri rrasa guritë mëdha mbi kulm

e kanë mbuluar myshqet ujore e mythi i kohëve të liga
hidrat helmuese ende ia marrin shpirtin

në Shtëpinë time ende banojnë peshkaqejt

Kohë peshkaqejsh çuditërisht ende mbretëron mbi ty
Atlantida ime -
Dashuria ime Ujore faqeskurruar me rrëke lotësh
Dashuri e mbetur nën ujë -
as e harruar
as permendesh kund për të gjallë

ç'faj paske bërë...?

Pse e bartë mbi supe gjithonë në cep të krahut
atë burrele të thatë ëndrrash dimri
kur bora e acari i fortë vëjnë gjithçka në gjumë
e,
fantazmat kriminale të moçme
ende i shpallin luftë vetvetes
e,
askush nuk e din se -
Ti ende ecën me gishta të ngrirë përgjakur
plot kopuja të mbledhur qelb perandorishë
Tëvona vrapon çmendive nëpër maja gjilpërash

kahmot ta kanë zënë priten
gjithkah në çdo anë e shteg
e nuk të lanë kurrë me pa ditë të bardhë

ende ecën nëpër copa xhamash të gjamëve
të gotave të thyera ilire
nga etja emadhe i flaken për shkëmbinj
dhe copë-copa e bënë Epikën
duke përfunduar një histori të gjallë
një histori të ngrirë që ende dridhet
si thupra në ujë!

Atlantida ime -
Dashuria ime Ujore!

Dashguri e ngirë mbetur nën ujë akull
vorbullë e padukshme -
të tretë nën Dhe deri në Ka të Zi
sytë nuk bëjnë dritë me të parë
kështu si je mos qofsh më tjetër

Atlantida ime
O Toka e Im At -
Atvendi im ç'faj paske bërë
e din apo s'e din?

Ky është Fillim i Fundit!

(31.08.1994)
Mi Atlantik

Nezir Myrta / LULE PREJ ZJARRI




JUFALEMINDERIT


për të gjitha fjalët

nëse janë fjalë të mira
do ta ndiej Një Dro Të Madhe, se duhet mbajtur fjalën!

Nëse janë fjalë kritike
do të më bëjnë më guximtar e të pathyeshëm
se edhe si fëmij nuk jam mësuar me përgdhelje
as me të puthura nane, as me përqafime babe
nëpër flake jete nuk kishin kohë, as nuk donin të më lazdronin
mbanin një tog ushtarësh të ardhshëm
Qeshen kur iu pata thënë: ju po shkoni
si shalë e shosh mesveti!

Me kujtohet gjyshja Azë, ma qitte një copë thes të shkyer
mbi kokë, kur flisja dhe ma ngrehte veshin prajtë e thoshte
Një Uratë Të Lashtë, Roje Nga Të Ligat: 'Raftë Ujku kësajde!'

Nana - Ndjesë Pastë, më thoshte: "T'lidhësha n'djep me Lulak Nyje dhe
sa ta kthejsha shpindën pak, të gjejsha tue luejtë jasht djepi
e Lulaku mbështjellës i thatë si një lëkurë gjarpni"...
e kam urrejtë gjithmonë edhe Të Lidhurit në Djep!

Edhe pushtetarët në Kosovë derimë 1990 ma vuan
epitetin politik: 'Elementi më i rrezikshëm për Qeverinë!'
Soteasajdite është në arkivat politike të kohës!

Edhe studjuesit e huaj habiten sot kur iu them se
Skenca Skipe është Filli i Fillozofisë Antikuite dhe
Ata që Projektuan Piramida, lanë
pasardhësit e Epirit e deritek Fara Jonë -
Faraon ishte Thoti Skipe Themeluesi i Hieroglifeve
- e
disa lexues tanë thonë u bëmë horë,
se nuk jemi na Ata Të Fillit të Fillozofisë...
(e dij, se jemi mësuar prore të Lidhur e të Dridhur në Kohëra)!

Edhe në forume rikirrikat m'i mbyllin, m'i fshijne temat
me qëllim që të linden edhe më të zjarrta e të

mbaroj lule prej zjarri

Nezir Myrta / GJUHA SHQIPE






Gjuha shqipe -
është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit
është Zoni i Zotit -
currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre
rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë
burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve

sa të jetë toka - tokë
sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!

E thirrja - Nanë!

Gjuha shqipe -
është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj
është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive

është zani i zëmrës së nanës në majethike
është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes
është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -
është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell
është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!

Gjuha shqipe -
është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës
kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes
ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur

kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe
kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe
kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit

kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen
kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!

Gjuha shqipe -
është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë
është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti

është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh
është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë
është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë
është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga
është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka
në shllungat e bashkëve të reve të tymosura
duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.

Gjuha shqipe -
flet kudo e gjithkah në dritë e terr
flet me krye, flet me sy, flet me gishta
e flet nënhundë -
kur populli është duke pregatitur historinë e vet
kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe e din se ende nuk i ka ardhë dita -

një ditë e ka edhe qeni - thot populli
e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni
dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit
e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij

populli - flet e fle rrallë e përmallë

njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë
kur ka pse të vdesë!
Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë të krrusesh
derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!
Mate veten! E Mate Fjalën!

Të flasësh gjuhën shqipe -
duhet ta keshë fjalën në majegjuhe
ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë në gjak dhe eshtra
nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë, në shavar në kashtë -
nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme
t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar në hapat e parë të ecjes këmbadoras -
t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë në t'thua në prag dere
kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur për shkopin e viteve topalle -
t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur duke u shkrirë si krypa në ujë -
t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve që ua këputin shpirtin!

Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -
kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje
atëherë vërtet - ke çka kallxon!

Të flasësh në gjuhën shqipe -
duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë në diftongje e zanore
bubullimën e Motit të Madh
të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!

Kur emron foshnjen -
duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll e emrat e lojërave të fëminisë -
emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë
përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët, sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen,
kathedralet, monumentet e muzetë historike e parahistorike -
me këtë gjuhën e bukur shqipe

përndryshe -
fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet
e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke askënd të gjallë ta pyesesh -

e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve
e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve
e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë e gjeneralet trima të mënçur -
do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla

e do të mungojë historia!

Gjuha shqipe -
është bukuria e jetës mbi tokë
sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë

e sa të jetë thirrja - Nanë!

(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)

nga POEMA PËR POPULLIN

GJUHA E GURIT


Gjuhë të çuditshme
ka guri im -

askush nuk mundi
t'ia mësoj shkronjat

shkronjat e emrit tim
plasje rrufeshë

guri im
gojëgur!

(1987)

BJESHKËT E NEMUNA


Në vend të Pagëzimit
mbeti emër Mallkimi

Bjeshkët e Nemuna
mbeti dashuria ime

Frynë Erë Mallkimi
deri në Fjalën pa Zë

Kush ju mallkoi kështu
me këtë emër të rëndë
më tregoni -

se u dogja nga Dashuria!

(1987)