A duhet të bashkohet Kosova me Shqipërinë??

Lidhja Shqiptare e Prizerenit ishte hapi i pare i Bashkimit te shqiptareve per formimin e shtetit shqiptar...

Lëvizja për thirrjen e Kuvendit Kombëtar u gjallërua në kulm gjatë gjysmës së dytë të majit. Sapo u përhap lajmi se Kongresi i Berlinit do të mblidhej më 13 qershor 1878, në viset e të katër vilajeteve u zhvilluan mbledhje për të zgjedhur delegatët që do të niseshin për në Prizren. Nga viset shqiptare të vilajetit të Kosovës, të Shkodrës, të Manastirit dhe të Janinës, nuk u caktua si delegat për në Prizren asnjë nga elementët sulltanistë. Megjithatë, ulematë dhe funksionarët osmanë, duke përdorur mjete nga më të ndryshmet, bënë që në ato kaza, ku banonin në mënyrë të përzier popullsi myslimane shqiptare, boshnjake, turke dhe pomake (bullgarë të islamizuar), të caktoheshin si delegatë edhe mjaft pashallarë e bejlerë sulltanistë.

shqetësuar nga zhvillimi i Lëvizjes Kombëtare Shqiptare, Porta e Lartë nuk e la fatin e politikës së saj në Shqipëri vetëm në duart e autoriteteve shtetërore të vilajeteve, por ndërhyri edhe vetë për të ndryshuar rrjedhën e ngjarjeve. Për këtë qëllim ajo thirri në Stamboll, në fund të majit, personalitetet më të dëgjuara të jetës politike shqiptare, si Iljaz pashë Dibrën, Ali bej Gucinë, Abdyl Frashërin, Ymer Prizrenin, Ahmet Koronicën, Zija Prishtinën, Mustafa pashë Vlorën, sheh Mustafa Tetovën, Vejsel bej Dinon dhe disa dhjetëra të tjerë, ndaj të cilëve ushtroi për disa ditë me radhë një trysni të fortë për t’i detyruar që t’i jepnin besëlidhjes karakterin e një organizate islamike ballkanike. Personalitetet shqiptare, që i rezistuan presionit të qeverisë osmane, Porta u përpoq t’i mbante në Stamboll me pretekste të ndryshme, për të penguar pjesëmarrjen e tyre në Kuvendin Kombëtar. Por ata u nisën për në Prizren pa lejen e saj.__________________

Prizreni kishte marrë në ato ditë të para të qershorit një pamje festive. Përveç banorëve të përhershëm qarkullonin në qytet mijëra mysafirë të tjerë të veshur me rrobat e krahinave të tyre dhe të armatosur.
Kuvendi Kombëtar u hap më 10 qershor 1878. Por atë ditë në Prizren nuk kishin arritur të gjithë delegatët e krahinave shqiptare. Mungonin delegatët e vilajetit të Shkodrës, nisjen e të cilëve e kishin penguar intrigat e valiut turk, Hysen Pashës. Po ashtu, nga vilajeti i Janinës arritën vetëm dy delegatë (njëri nga të cilët ishte Abdyl Frashëri), pasi të tjerët ishin ende në udhëtim. Nga të dhënat e derisotme dokumentare nuk ka qenë e mundur të përcaktohet lista e plotë e delegatëve, as numri i saktë i atyre që u ndodhën të pranishëm në ditën e hapjes së Kuvendit të Përgjithshëm të Lidhjes. Njihen më se 110 emra, shumica e të cilëve vinin nga vilajeti i Kosovës

Delegatët që morën pjesë në Kuvendin e Përgjithshëm kishin për çështjen kryesore të ditës një unitet të plotë mendimi; të gjithë qenë të vendosur për të kundërshtuar me çdo kusht copëtimin e trojeve shqiptare, për të mbrojtur tërësinë tokësore të Shqipërisë. Mendim të njëjtë shprehën delegatët që u takonin qarqeve atdhetare edhe për karakterin dhe programin politik të organizatës, që do të themelonte Kuvendi. Ata kërkuan me këmbëngulje që Kuvendi, ashtu siç ishte parashikuar prej tyre, të formonte një Lidhje Shqiptare me karakter kombëtar.

Cfare kane bere ne te kaluaren ndaj shqiptareve serbo-malazezet qe sot na paraqiten me "fytyre demokratike''?

Pasojat e Traktatit te Shen Stefanit..

Zemërimin e thellë që shkaktoi në Shqipëri Traktati i Shën-Stefanit e rriti më tej terrori i ushtrive serbo-malazeze mbi shqiptarët e viseve të pushtuara prej tyre dhe shpërngulja me dhunë nga këto krahina e dhjetëra mijë familjeve shqiptare, të cilat vërshuan si muhaxhirë në krahinat e papushtuara nga ushtritë ballkanike. Vetëm në vilajetin e Kosovës endeshin rreth 100 mijë burra, gra e fëmijë, të shpërngulur nga zona e pushtimit serb. Gati 38 mijë veta të dëbuar nga ushtritë ruse e bullgare qenë shpërndarë, sipas konsullit anglez Blunt, në viset e vilajetit të Manastirit. Sipas të dhënave të konsullit austro-hungarez Lipih (Lipich), mbi 26 mijë shqiptarë, të dëbuar nga zona e pushtimit malazez, ishin vendosur në vilajetin e Shkodrës. Por numri i shqiptarëve të shpërngulur ishte më i madh, po të kemi parasysh se jo pak prej tyre mërguan në vilajetet e Selanikut, të Stambollit, të Izmirit, të Adanasë e të Sirisë.

Persa i perket bashkimit te Kosoves me Shqiperine, kjo eshte dicka qe duhet ta doje cdo njeri qe e konsideron veten Shqiptare.

Menyra se si mund te realizohet kjo deshire per bashkim eshte dicka shume e debatueshme dhe qe kerkon me teper pjekuri politike nga Shqiptaret kudo.

Kjo eshte dicka qe kerkon kohe. Hapi i pare duhet te jete Kosova e miratuar nga bota (pra bota nuk eshte gati ti japi pavaresi kosoves pa kushte dhe ne skemi cfare te bejme). Hapi i dyt duhet te jete Kosova e pavarur. Dhe hapi i trete duhet te jete nje bashkim i vullnetshem midis gjithe shqiptareve. Keto hape thuhen me leht se sa mund te behen ama....

Kur vjen puna te bashkimi kombetar dhe te ndienja e kombesise ekzistojn shume probleme.

Me aq sa kam lexuar une, populli shqiptar eshte nje "nder me te fundit" qe ka zhvilluar nje ndienje kombesie (ndienjen e te qenurit nje "nation"), ndienje nacionalizmi.

Ketu duhet dalluar midis patriotizmit qe ekziston per nje shtet dhe nacionalizmit qe ekziston per nje komb (gjithashtu varet se cfare konsideron nje komb).

Ne si shqiptare kemi shume per te mesuar per njeri-tjetrin.

Kemi nevoj qe te zhvillohemi me mire politikisht ashtu si edhe ekonomikisht. Kemi nevoj per nje sense te vertete te demokracise perpara se te kemi mundesine per te arritur qellimet tona, perpara se te kemi aftesi per te arritur qellimet tona.

Por, gjithashtu, kemi nevoj qe te identifikohemi me mire me njeri-tjetrin.

Ka "shqiptare" qe mund te shprehen se nuk eshte ne avantazh te vendeve qe te kete nje bashkim.... Une nuk beje pjese te kta njerez. Ama ekzistojn dhe njerez te tille...

Duke fituar Kosova nje lloj pavaresie tani shpejt, atehere i hapet rruga per mardhenie me te shpeshta me Shqiperine. Hapet vende per zhvillime per te dyja (Kosoven dhe Shqiperine). Duke u zhvilluar keto te dyja, duke qene te varura te njera-tjetra, duke patur suksese te dyja, vetem ashtu mund ti tregojm botes se eshte ne te mire te rajonit qe Kosova jo vetem te jete e pavarur por qe te kete mundesi dhe te bashkohet me shqiperine.

Lexoni cfare thote nje post grek....
shkruan Lena Dhivani asistente Profesore ne Fakultetin Juridik te Athines...

"......Οι Σέρβοι ισχυρίζονται ότι είναι η δικιά τους Ιερουσαλήμ, η πνευματική και ιστορική καρδιά του λαού τους[2]. Δεν έχουν άδικο. Η περιοχή αυτή αποτελούσε πράγματι βασικό τμήμα του μεσαιωνικού βασιλείου της Σερβίας. Τον 12ο και 13ο αιώνα η σερβική δυναστεία είχε επιλέξει ως κέντρο εγκατάστασής της την κοιλάδα του Κόσσοβο ή Stara Serbia.[3] Ο μεσαιωνικός βασιλιάς Ντουσάν διάλεξε το Πρίζρεν για πρωτεύουσα. Εκεί θεμελιώθηκαν τα παλιότερα σερβικά μοναστήρια και το σερβικό πατριαρχείο[4], εκεί ο σέρβος πρίγκιπας Λάζαρος προσπάθησε να σταματήσει την εξάπλωση των Οθωμανών δίνοντας την ιστορική μάχη το 1389 και εκεί ηττήθηκε. Μετά από αυτή την ιστορική ήττα που στη συνέχεια περιβλήθηκε την αίγλη του μύθου, πλημμύρισαν οι νικητές μουσουλμάνοι τα εύφορα κτήματα του Κόσσοβο, έδιωξαν τους ηττημένους Σέρβους ή τους αφομοίωσαν.[5] Γι αυτό σήμερα η πλειονότητα του πληθυσμού είναι αλβανική. ....."


Serbet pretendojne se Kosova eshte Jeruzalemi i tyre, zemra historike dhe shpirterore e tyre. Nuk kane te padrejte. Ky rajon ishte ne te vertete pjese e mbreterise mesjetare te Serbise. Ne shekujt e 12-te dhe 13-te dinastia serbe kishte zgjedhur si qender per vendosjen e saj Kosoven ose sic quhej ndryshe Stara Serbia. Mbreti Dushan zgjodhi si kryeqytet Prizerenin. Aty u hodhen themelet e manastireve me te vjetra serbe si dhe Patriarkana Serbe, aty princi serb Lazar u perpoq qe ndalonte zgjerimin e Osmaneve duke bere betejen e vitit 1389 dhe aty humbi. Pas kesaj humbje historike e cila me vone u shenderua ne mit, zbarkuan mizerite fituese muslimane ne tokat pjellore te Kosoves, ndoqen serbet qe humben ose i asimiluan. Prandaj sot shumica e popullsise eshte shqiptare...

Ajo profesoresha greke ngaterron shume gjera qellimisht apo naivisht. Se pari, ajo niset me nje paragjykim qe shqiptaret jane dhe kane qene gjithmone muslimane gje qe e ben te harroje faktin se ne luften e Kosoves kunder Otomaneve para 600 vjetesh kane luftuar gjithe ballkansat bashke kunder okupimit otoman dhe Kosova eshte zgjedhur si vend i pershtatshem per lufte ne ate kohe e jo si vend i serbeve.

Shqiptaret ne ate kohe kane qene te gjithe te krishtere, dhe edhe ato manastire per te cilat ajo flet, kane qene edhe te shqiptareve, ne mos me shume te shqiptareve se te tjereve. Po te studiosh mire ata qe kane ngritur ato manastire, ata qe kane pikturuar ikonat ne ato manastire, pothuajse te gjithe kane qene shqiptare si psh. Llazajt e Decanit (qe serbet i quajne Llazoviqet) etj. etj.

Pastaj, ajo thote qe shqiptaret i kane ndihmuar turqit ne okupimin e Kosoves kur dihet boterisht qe shqiptaret jo vetem nuk kane ndihmuar turqit por edhe jane kombi qe ka luftuar me shume se cilido komb tjeter i Ballkanit kunder okupimit otoman.

Si Shqiperia ashtu edhe Kosova do jene shtete te qendrueshme ne cdo aspekt. Por natyrisht qe te bashkuara ne nje shtet te vetem do jene shume me te fuqishme ne cdo aspekt.

Problemi kryesor i bashkimit tone kombetar qendron ne faktin se jane krijuar dallime ne mentalitet dhe nje largim nga njeri-tjetri gjate kohes 50 vjecare te izolimit te Shqiperise, kohe kur nuk ka pasur pothuajse kurrfare kontakti mes shqiptareve te Shqiperise dhe atyre te Kosoves dhe viseve tjera shqiptare jashte Shqiperise. Tani keto vitet e fundit me hapjen e Shqiperise kane filluar kontaktet me njeri-tjetrin, marredheniet e ndryshme ne te gjitha fushat etj. etj. gje qe eshte duke krijuar nje mentalitet te pergjithshem e te njejte mbareshqiptar dhe nje afrim ashtu sic duhet te jete dhe sic ka qene gjithmone i gjithe shqiptareve. Kur te arrihet kjo plotesisht atehere do arrihet edhe bashkimi i Kosoves me Shqiperine.

Edhe skota e Rugoves do levize ne Tirane sikur edhe cfaredo skote tjeter qe mund te jete ne krye te Kosoves. Problemet krahinore e fetare midis shqiptareve nuk jane aq te medha qe te pengojne bashkimin, dhe poashtu kane nje trend eliminues pra, qe jane duke u eliminuar secilen here, edhe pse te tilla probleme do kete gjithmone sikur qe ka ne cdo vend tjeter te botes por jo aq sa te pengoje zhvillimin tone mbarekombetar.

Kosova e di fare mire se bashkimi kombetar nuk ka vetem vlera patriotike por edhe monetare e ekonomike. Bile ketu une do te thoja qe e di me mire se edhe shqiptaret e Shqiperise sepse po te mos e dinte nuk do kishte derdhur gjithe ate gjak qe ka derdhur pikerisht per keto vlera.

Problemi i Greqise me Qipron eshte i ndryshem nga ai i Shqiperise me Kosoven, sepse perderisa Qipro eshte e banuar me vetem 60% greke, Kosova eshte e banuar me 95% shqiptare. Poashtu edhe Republika e Serbeve te Bosnjes eshte problem tjeter sepse eshte nje entitet i krijuar tani keto vitet e fundit me masakra nga me c'njerezoret e treqind mije boshnjakeve dhe vet shteti i Bosnjes nuk mund te qendroje pa pasur edhe kete pjese nen vete. Megjithese, heret a vone edhe Bosnja do ndahet midis Serbise e Kroacise sepse mendoj se nuk mund te kete te ardhme. Vojvodina ka qene krahine me shumice hungareze por gjate ketyre 50 viteve te fundit eshte spastruar etnikisht dhe tani hungarezet atje jane me pak se 20 perqind e totalit te popullsise atje. Pra, krejt problem i ndryshem.

Une jam i bindur qe Kosova do fitoje pavaresine tani e pastaj me kohe ne nje te ardhme te afert edhe do bashkohet me Shqiperine.

Ajo cfarë e bëri Vuk Drashkoviqin të qeshte ishte ndërhyrja e Adriatik Kelmendit se Kosova vec e ka bërë kompromisin e saj duke hequr dorë nga bashkimi me Shqipërinë. Drashkoviqi kishte të drejtë të qeshte me naivitetin e gazetarit kosovar, por jo vetëm të tij por edhe të një pjese të mirë të klasës politike dhe intelegjencisë së Kosovës. Kjo është sikur të thuash se unë po bëj kompromis se kam hequr dorë nga banimi në shtëpinë e vëllait dhe kam vendosur të ndërtoj shtëpinë time. Jo, ky nuk është kompromis. Është gjëja më e mirë që një familje përkatësisht një komb mund të bëj për vete. Ja ta zëmë sikur statusi i Kosovës të mos jete pavarësia dhe sovraniteti I saj por bashkangjitja Shqipërisë. Po sikur mbas disa vitesh kosovarëve t’u teket të shkëputen nga Shqipëria, atëherë kosovarëve do t’u duhet ta zhvillojnë edhe një luftë që të arrijnë statusin e pavarësisë e sovranitetit të cilin e kanë në shteg tani.
Nëse Kosova do të jetë e pavarur dhe sovrane atëherë mundësia e bashkimit të saj me ndonjë shtet tjetër mbetët e hapur përfshi këtu Shqipërinë. Megjithëse praktikat e ngjajshme tregojnë se kjo ka pak gjasa të ndodhë. Romunia dhe Moldavia, Bullgaria dhe Maqedonia kanë rast unifikimi por kjo nuk po ndodhë edhepse askush nuk po I pengon. Rastri më tregues është ai mes Malit të Zi dhe Serbisë. Sërbët dhe malazezët edhe pse I takojnë një etnie, një feje një gjuhe dhe ndodhen në kuadër të një unioni shtetëror, tendenca është që të ndahen e jo të bashkohen.